Auteursarchief: webmeisje

Spoorbomen

Halverwege de spoorwegovergang van de Koepoortsweg klonk opeens het geluid van de spoorbomen weer en ze zakten al iets naar beneden. Dat was wel erg snel na de vorige trein. Ik was op de fiets, dus ik zou het wel redden. Maar toch werd het me even zwaar om het hart.
Op dezelfde spoorovergang, maar dan ongeveer vijf jaar geleden stond ik voor de neergaande bomen te wachten, toen ik plots mijn oma zag, halverwege de spoorwegovergang. Ze was te voet en nog lang niet aan de overkant. Ik stond genageld aan de grond, durfde niet te roepen, uit angst dat ze om zou kijken en het dan helemaal niet zou gaan redden. Hoeveel tijd had ze? 10, 20 30 seconden? En het zijn van die bomen waar je dus niet meer tussendoor komt als ze dicht zijn. In de 10 tot 20 seconden die volgden, voltrokken zich allerlei rampscenario’s in mijn hoofd, terwijl ik tussen mijn handen door naar haar keek.
Mijn oma zou mijn oma niet zijn als ze niet nét op het nippertje tussen de bomen door glipte. De trein raasde daarna wel heel luidruchtig en met te veel snelheid voorbij en het was wel een heel lange trein. Toen ik eindelijk kon oversteken, was oma al zowat aan het begin van het Nieuwland. En reageerde wel een beetje te nonchalant op mijn uitroep dat het maar een haartje scheelde en hoe geschrokken ik was. Och, dat gebeurt wel vaker bij die spoorbomen en het gaat altijd goed.
Mijn stoere oma. Niet klagen, maar dragen en bidden om kracht. Gelukkig hebben we de herinneringen nog.

Zomertijd

Het kan natuurlijk ook ergens anders aan liggen, maar sinds die k.. zomertijd heb ik al een paar dagen een niet-te-genieten -peuter.
Met als hoogtepunt vanavond een fietstochtje met een continu schreeuwend wezen achterop de fiets dat NIET NAAR HUIS WIL EN NIET WIL SLAPEN EN NEEEEEE NIET NAAR HUIS EN NEEEEE NIET SLAPEN WAAAAGGHHHBBBTFFFSAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE…….

Ik ben kapot. Maar ze ligt nu in coma in bed. Finally.

Idealen

Wie heeft er tegenwoordig nou nog idealen
Wie gaat er nog voor zijn ideeen in de slag
Nu je niet eens je hypotheek meer kunt betalen
En de benzineprijzen stijgen met de dag
Wie neemt er nog de moeite om zich te verbazen
Over de haast waarmee wij naar de bliksem gaan
Alleen een aantal onverbeterlijke dwazen
Die eisen dat daar nou eens iets aan wordt gedaan

Want je moet gek zijn om te durven blijven dromen
Over een maatschappij die toekomstkansen heeft
Enfin, dus zal het van de gekken moeten komen
Of deze wereld ons normaal-zijn overleeft

Wie maakt er zich nog druk om hongerende landen
Waar zo veel kinderen creperen ieder uur
Wanneer je bij het warme maal met lange tanden
Gehakt moet eten, want een biefstuk wordt te duur
Wij krimpen in en daarom kan de rest verrekken
Wie vindt dat nou niet redelijk als dat gebeurt
Alleen een stel naief-sociaal bewogen gekken
Dat ondanks alles over eerlijk delen zeurt

Want je moet gek zijn om te durven blijven dromen
Over het recht dat ieder mens op voedsel heeft
Enfin, dus zal het van de gekken moeten komen
Of deze wereld ons normaal-zijn overleeft

Wie heeft er nog problemen met die kruisraketten
Terwijl een man als de minister-president
Die dingen rustig in zijn achtertuin wil zetten
Hoewel hij, zegt-ie, de gevaren onderkent
Wie accepteert niet dat die bom zo straks zal vallen
En vraagt zich hoogstens af wanneer dat dan zal zijn
Alleen zo’n drie of vier maal honderdduizend mallen
Op een novemberdag op het Museumplein

Want je moet gek zijn om te durven blijven dromen
Dat menselijke stommiteit zijn grenzen heeft
Enfin, dus zal het van de gekken moeten komen
Of deze wereld ons normaal-zijn overleeft

Wie heeft er nog het lef een nieuwe boom te poten
Of wie begint er nog met liefde aan een kind
Alleen dat soort niet-klein-te-krijgen idioten
Dat weigert om normaal te zijn
En doof
En blind

https://youtu.be/Tg87ls4w7Y0

Debat

Ik heb het Carré debat niet af kunnen kijken. Na de eerste stelling al weggezapt.
Eerst werd ik al naar van het op elkaar inhakken en jijbakken van de politici, daarna kreeg ik pijn in mijn buik van de manier waarop de politici aan de tand gevoeld werden door die dame Matroos. Politici moeten elkaar uit laten praten, maar zij mag aan het begin van een zin al keihard roepen: bedankt!
Moet dat nou zo?
En straks moeten de politici wel weer samen met elkaar een coalitie smeden. Hoe dan?
Ik zou het eens verfrissend vinden als politici ondanks hun verschillen van inzicht eens laten zien dat ze samen een klus kunnen klaren, of samen een oplossing ergens voor kunnen bedenken.
Desnoods samen een vlot bouwen in een of andere stomme spelshow.
Maar geef me het vertrouwen dat je kunt samenwerken en respect kunt hebben voor andermans mening.

Toffe peren

Waar ik de eitjes kocht gisteren, daar lagen ook zakken peren. Ik vond ze vroeger altijd wat melig. Maar via Edo van Houten maakte ik weer kennis met de lekker sappige conferences. Heerlijk.
Die 3 kg, daar kan ik wel even een lekker perentaartje mee maken, dacht ik. Receptje gevonden met Liqor cuarante y tres, helemaal prima.

peren
Wat ziet het er mooi uit he, dit plaatje.
Nou, deze peren zijn NIET, ik herhaal, NIET te vreten. Blij toe dat ze eerst nog in de likeur moeten weken en dan daarna nog een uur in de oven mogen. Dit zijn houten peren! Niks sappig. Het vocht trekt bedat uit mijn vingers bij het schillen.
En tot overmaat van ramp ontploft de boter in de magnetron. Ik wist niet dat het kon. Alleen even vloeibaar maken, pffff, wat een ellende.
Tot zover het verslag van deze keukenprinses. Ik ga weer even door met het omhakken van die peren.
Ik heb nu wel een heel mooi glimmende magnetron. Dat dan weer wel.

Consternatiebureau

Vanaf mijn jeugd heb ik een bepaalde vorm van ontzag en respect voor bepaalde autoriteiten als overheidsinstanties. Zij hebben immers toegang tot de laatste inzichten, zijn onafhankelijk, houden hun vakliteratuur bij en kunnen deze vertalen naar de praktijk, zodat ze op nieuwe ontwikkelingen kunnen inspringen door goede en doordachte adviezen te geven aan  burgers. Dus ik had er geen problemen mee om naar het consultatiebureau te gaan, deze geven vast goede adviezen aan verse en vaak onzekere ouders.
Ons meisje is een beetje aan de kleine kant. Vinden de medewerkers van het consultatiebureau. “Kijk maar, ze zit nu onder het gemiddelde van de groeicurve”. Dus moet ik niet over twee maanden terug komen, maar over een maand. Om nog een keer te meten en te wegen. Daar groeit ze vast harder van ja. “Ja, eigenlijk is deze groeicurve voor flesgevoede baby’s en we zien vaak dat borstgevoede babies niet aan de curve voldoen”.
Ho stop de tijd.
Het consultatiebureau adviseert borstvoeding te geven en legt de baby’s dan langs de meetlat van flesgevoede baby’s? Wat voor signaal geef je daarmee af? Dat flesvoeding stiekem toch de norm is?
Eenmaal thuis ging ook vriendlief zich zorgen maken over het gewicht en de lengte. “Moet er niets bijgegeven worden?”. De wanhoop nabij, want je gaat je toch zorgen maken, nam ik contact op met een vriendin. De me gelukkig wees op de groeicurven van de WHO, de Wereld Gezondheids Organisatie. In deze curves zijn beide groepen kinderen opgenomen. En valt onze dochter gelukkig in een groen veilig gebied.
In januari nog maar wel een keer extra naar het consternatiebureau, dan kan ik mooi weer nieuwe gegevens aan mijn eigen grafiekje toevoegen.
En helaas, de adviezen van dat bureau ga ik vanaf nu helaas toch met een korreltje zout nemen, in ieder geval ga ik zelf ook goed zoeken naar literatuur en zo.

Een kind kan de was doen

Een zacht knetterend geluid, een baby die ingespannen kijkt en een bepaald aroma stijgt op. Tegelijkertijd voel ik iets warms op mijn arm. De hoogste tijd om eens te zien of alles nog kits is achter de rits.
Eenmaal op het verschoonkussen kijk ik naar een grote chaos, waarbij het onoverkomelijk is dat het een nog grotere smeerboel wordt dan het nu al is. De baby lacht nu voluit en kraait vrolijke geluidjes. Ja ja, alles prima, maar hoe krijg ik jou uitgekleed zonder dat je weer opnieuw in bad moet? Je bent er vanochtend nog geweest ja!
Reukorgaan uitschakelend probeer ik er zonder al te veel kleerscheuren van af te komen. Met grote washand en natte doekjes komen we gelukkig een heel end. Nieuwe kleren uitgezocht: zal ik dat met dat combineren, nee laat ik maar dit doen. Al gauw blijkt de nutteloosheid van die actie. Het enige frisse aan de nieuwe romper is het friszuur van de maaginhoud van de baby. En uiteindelijk heeft ze een setje aan dat niet combineert, maar wel schoon is. Voor hoe lang, dat mag Joost weten, maar in mijn armen heb ik een baby met een glimlach van oor tot oor.

Maximaal

Een groot en grotendeels leeg parkeerterrein. Ik ben bezig de maxi-cosi in de auto te monteren en heb daarom mijn portier wagenwijd (sic) openstaan. Opeens voel ik ogen in mijn rug branden en kijk om.
Een grijze dame in dito auto kijkt me ongeduldig aan. Ze staat te wachten tot ik klaar ben en het duurt haar waarschijnlijk allemaal te lang. Nu kan ze niet direct terecht op de plek precies naast mijn auto om haar auto te parkeren.
Ik bijt om mijn wang om een verwensing tegen te houden en glimlach daarna onnozel en liefjes naar mevrouw. Heeeeeeeeeeeel rustig maak ik mijn werkje af, geef Floortje nog een extra kusje en doe het portier dicht. Even twijfel ik of ik ‘m nog een keertje open doe om een dekentje goed recht te leggen, maar ik besluit dat mevrouw al genoeg geleden heeft en rijd tergend langzaam het parkeervak uit. Oeps, nu moet mevrouw weer wachten, ditmaal met uitstappen.
Het leven is zwaar.

Bankencrisis

Zo handig dat er een financieel dagboek zit bij het internetbankieren van mijn bank. Met een paar drukken op de knop kun je daar je geldstromen categoriseren. Je zou verwachten dat als ze een overzicht willen van je inkomsten en uitgaven daar alleen een printje van willen hebben.
Nee.
Ze willen dat je het invult in een exceldocument.
Met piepkleine letters.
Met foutief werkende cellen (bedragen worden datums van gemaakt, of hij blijft foutcodes geven terwijl je het echt goed invult).

Als je dan de tip geeft dat het uit hun eigen module van het internetbankieren gehaald kan worden en dat het excelformulier fouten bevat krijg ik het antwoord dat ik het excelformulier moet uittprinten, invullen en opsturen. Dan gaat de bankmedewerker het zelf overtikken in het document. En liever wil hij dat ik het inscan en e-mail. Dat dan weer wel.

Ik ben flabbergasted.