Auteursarchief: webmeisje

Ouwe munten

Omzetverhoging en margeverbetering door gebruik van plastic consumptiemunten
Plastic consumptiemunten zijn hèt geschikte betaalmiddel voor horeca en evenementen. Het gebruik van plastic munten werkt omzetverhogend. Een deel van de verkochte munten zal immers nooit worden ingeleverd. Dit margevoordeel bedraagt al gauw 3% tot 8%.

Bron: http://www.eventtradingcompany.nl/consumptiemunten/.

Inderdaad, deze zijn nooit ingeleverd. En ik kan hier een hoop vrienden een drankje van geven. Nou, ja, kon. Want geldig zijn ze vast niet meer.

Toch leuk om te zien waar ze allemaal vandaan komen:  Café het Wagenwiel in Lambertschaag, het paalzitten. Powerzone in Zaanstad,  Cultureel Centrum Pancratius, Cultureel Centrum Oudenbosch (waar we met ons koor een slag deden naar de eerste prijs van Nederland),  Dubbele Buurt Hoorn, Partypoints.com van een discofeest in Hoorn, SNS munten van Lowlands, Manifestomunten en twee munten van DV, whatever that may be. Nou ja, met een paar munten kan ik het nog proberen misschien.


Update:
Wel heeeeeeeeeeel toevallig deze actie van Dynabyte: Opstartweken

Alcoholische versnaperingen

Aan ons strandje van het IJsselmeer staat een snackwagen. Hier wordt uiteraard patat en aanverwant vette artikelen verkocht, maar ook drinken.

De exploitante heeft waarschijnlijk geen drankvergunning en heeft op een bordje geschreven: “alcoholische versnaperingen mogen niet op het terras genuttigd worden”. Het terras bestaat uit een aantal betonplaten met hiernaast een groenstrook. Welke inmiddels tot een kleistrook verworden is, omdat hier allemaal dikbuikige mannen in tuinstoelen op zitten, uiteraard met een lekker biertje in de hand!

En eerlijk is eerlijk: ze drinken de alcoholische versnaperingen niet op het terras.

Militaire industrie is moord

Natuurlijk wordt er aangebeld als je net je onderbroek staat te verwisselen. Ik liep snel maar even naar de voordeur en er stond een ascetisch type voor de deur. Een soort marathonloper-achtig type, extreem mager, zenuwachtig, brilletje. Hij stelde zich voor als Arthur en vertelde dat hij door de kapper hierheen was verwezen.

Nu kan ik niet knippen. Ja, in papier wel, maar haren knippen en er dan ook nog een model in weten te krijgen… nee. Daar heb ik niet voor doorgeleerd. “Nee, nee”, haastte hij zich te zeggen, “de kapster vertelde juist dat jij websites kan maken. Zou ik even vijf minuten binnen mogen komen om het uit te leggen?”,

En voor ik het wist stond hij binnen en vulde mijn woonkamer zich niet alleen met zijn gestalte maar ook met zijn onbeschrijfelijk gore lichaamslucht. Zo’n zwerverlucht. Ouwe doekjes, natte hond, afval met rottend vlees en fruit, gemarineerd met oud zweet.

Tja, toen was ik er eigenlijk al klaar mee en had ik helemaal geen zin om een website voor hem te ontwerpen. Hij wilde graag bewegende beelden op de site, dus nu haastte ik me om te zeggen dat ik dat niet kan, dat moet met Flash en daar moet ik me dan in verdiepen. Uit zijn zak diepte hij een postertje, uiteraard smoezelig. Een grote voet met daarop de tekst: militaire industrie moordt. Daarboven een aantal woorden zwevend: dood, verderf, Daar weer boven een serie galgen met daarop de woorden atoomoorlog, milieuvervuiling. En alles moest afzonderlijk bewegen en de letters steeds groter en kleiner wordend.

Nogmaals benadrukte ik dat ik dat niet kon fabriceren, waarop hij me vroeg wat voor sterrenbeeld ik ben. Ook dat nog. Niet alleen een S5 type, maar ook nog een zwever.

Zo gauw als mogelijk wilde ik hem de deur uit hebben, maar eerst wilde hij wat sites zien. Fluks wat laten zien en “ja, ik moet weg, dus…”

“Prima, maar mag ik je zoenen?”

Ik stond gelukkig en kon dus niet van mijn stoel vallen.

“Nee, ZEKER NIET!”

“Ach”, sloot hij af, “ik heb wel met meer vrouwen gezoend.”

Tuurlijk jongen. Zeker met blinde vrouwen zonder reukvermogen.

Hoe koel te blijven op een hete dag

Of anders de krant niet lezen, want ik ben witheet van kwaadheid!
In februari dacht ik dat we er van af zouden zijn, alleen nu blijkt dat door een aantal kleine wijzigingen in het SWIFT akkoord de EU toch overstag is gegaan en straks slechts een aantal ministers beslissen over de bankgegevens van miljoenen Europeanen.
30 november wordt er een definitief besluit genomen, maar in de wandelgangen zijn de grotere partijen mild gestemd…..

De afvaart

Na een heeeeeel erg gezellig weekendje Oerol moest ik eerder naar huis dan mijn vrienden. Omdat het traditie is om iedereen van de vriendengroep op te halen en te brengen van/naar de kade, werd ook ik weggebracht.
Ik stond te balen, het was erg gezellig, lekker weer in aantocht. Ik zou natuurlijk weer alle gezelligheid gaan missen.
Net zoals met Pasen. Met mijn lief zat ik ’s avonds op de bank bij mijn ouders. Na heerlijk gegeten te hebben, was er uiteindelijk niets op TV en zijn we naar huis gegaan en gaan slapen. Een paar dagen later hoorde ik dat een groot gedeelte van de vriendengroep naar Eipop was gegaan en dat daar een FANTASTISCHE band had gespeeld! Aaaaarch! Het bleek Beans & Fatback, die ik op Oerol als revanche drie keer heb bezocht.
Dus een beetje sip stond ik al op de boot terwijl vriendjes aan de kant stonden. Plotseling gingen ze zingen en vroegen om een verzoeknummer. Ik schreeuwde: “doe maar een nummer van Beans & Fatback!” Al zingend komt er een jongen naast me staan die ook begint mee te zingen. Met een schuin oog bekeek ik hem en het bleek één van de drummers van Beans & Fatback te zijn! De hele band was juist op míjn boot op weg naar huis.
Het kwam dus nog wel goed met mijn dag!

Zaken waar je niet over blogt

Ooit heb ik een blog gevolgd van een man die vlak na zijn scheiding een nieuwe vriendin had, zijn leventje weer een beetje op orde kreeg en daarbij volop blogde over zijn aanvaringen met zijn ex over hun kind. Zelf zou ik zoiets nooit bloggen, maar ik vond het wel mooi om te lezen. Dat kwam ook omdat het beschaafd bleef, de feiten hadden de overhand over de emotie. Zo kwam ik aan de weet hoe omgangsregelingen in elkaar steken en wanneer je het recht nu wel aan je kant hebt als de ander zich hier niet aan houdt en zo meer.
Een andere blogster vertelde hoe het aanvragen van een WW uitkering bij haar is verlopen (een administratieve hel). Leerzaam en vermakelijk in allerlei opzichten.
Er is een grens aan wat ik zelf vind dat ik kan bloggen. Het kan dus gebeuren dat mijn blog helemaal stil ligt, maar het echte leven bruist van interessante, wetenswaardige, leuke en minder leuke zaken. Maar niet zo interessant, wetenswaardig, leuk of minder leuk dat het het www ingestuurd kan worden.
Niet dat ik de pretentie heb dat mavrtje.nl nu door zoveel mensen gelezen wordt, maar ja. Je weet nooit waar het terecht komt.
En bovendien zijn die interessante, wetenswaardigheden, leuke en minder leuke zaken dat waarschijnlijk alleen voor mijn moeder.