Categoriearchief: dieren

Lamme

Deze meerkoet scharrelt tot grote interesse van mijn katten al een paar dagen rond mijn huis. Vandaag regende het erg hard en zag hij er nog zieliger uit dan normaal. Want het pootje dat hij zo opgeheven houdt werkt niet zo goed meer mee. Dus hinkt hij in de rondte en kan waarschijnlijk niet meer meekomen met zijn soortgenoten. Mijn medelijden was gewekt en ik heb hem wat te eten gegeven.

Stukkie brood lustte ie wel wat van. Maar liet veel liggen voor een echtpaar eend dat ook (katten)tergend vaak rond het huis loopt.

Wat eten meerkoeten in godsnaam?

Kinderboerderij

Annette, Marco en ik gingen elke dag na schooltijd naar de kinderboerderij in onze wijk. Niet alleen was het leuk om de dieren te aaien, de geuren te ruiken en elke dag te kijken hoe het met de broedeieren stond, maar ook was het spannend omdat er elk nieuw schooljaar weer een aantal kinderen werden uitgekozen om iets speciaals te worden op de kinderboerderij. Dan mocht je ook achter de schermen komen en buiten de openingstijden en mocht je de dieren voeren en verzorgen.

We deden onze stinkende best om deze speciale functie te bemachtigen. Trouw zaten we dus daar en aaiden de dieren alsof het een lieve lust was. De beheerder van de kinderboerderij vonden we wel een vreemde enge vent, maar we deden toch maar leuk en probeerden zo behulpzaam mogelijk te zijn. Ondanks dat hij varkensoogjes en bijpassende oren had.
Voor mijn gevoel duurde het wéken voor we eindelijk wisten of wij het werden.

Tot op de dag dat ik op woensdag na de middagboterham naar de kinderboerderij snelde.

Om daar tot mijn verbazing Annette en Marco daar aan te treffen met werkkleding en regenlaarzen aan. Zij mochten achter de schermen en Marco was zelfs de cavia’s en konijntjes aan het voeren.

Met zijn drieën hebben we al die tijd ons uitgesloofd en die stomme kinderboerderijbeheerder koos er maar twee van de drie trouwste kinderen. En waarom mij dan niet, dat weet ik tot op de dag van vandaag nog niet.

Kinderleed ten top.

Geen minuut besteedde ik meer aan die kinderboerderij en ook Annette en Marco ontweek ik een tijdje uit schaamte en boosheid omdat ik niet uitverkoren werd en zij wel.

En die beheerder kom ik soms nog wel eens in de stad tegen. Veel verder dan beheerder van een kinderboerderij heeft hij het natuurlijk niet geschopt en eng en lelijk is hij ook nog steeds. Gerechtigheid.

Duifje

Er lag iets op het trottoir. Iets ondefinieerbaars van veraf, een stuk van een dooie kat ..   of??? Maar het bleek een duivenjong. Spuuglelijk zijn ze, maar ja, ik kon hem toch niet daar op die koude stoeptegel laten liggen. Ik pakte hem op en meteen klauwde hij zijn pootjes om mijn vingers en kroop in het holletje van mijn handen. Bij elk windvlaagje drukte hij zich nog dichter tegen mijn handen aan.
Ik nam hem mee naar mijn werk, waar ik dan de dierenambulance zou kunnen bellen om hem op te komen laten halen. Eenmaal binnen werd ik echter meteen zelf gebeld door mijn collega dat er een bewoner was overleden en dat ik even langs de verzorgende, P., moest gaan om van alles te regelen. De dierenambulance even snel gebeld, duifje in een bakje op mijn bureau gestald en dan maar naar boven.

De bewuste bewoner kreeg geen zorg van ons, wel één keer per week, al meer dan tien jaar op dinsdag, huishoudelijke verzorging. En de huishoudelijke hulp stond deze dinsdagochtend dus vergeefs aan te bellen. P. moest de deur openen om te kijken wat er aan de hand was. Mevrouw bleek op de bank overleden. Nu waren er verschillende complicerende bijkomstigheden. Het beleid is dat wij nooit zonder toestemming het appartement van de bewoner openmaken. In dit geval was er dus formeel sprake van huisvredebreuk. Dus P. had de politie ingeseind en de heren stonden met drie man sterk al in het appartement. Op zich geen probleem, zij konden dus formeel vaststellen waarom de deur was opengemaakt en de tweede complicerende bijkomstigheid maakte hun aanwezigheid erg praktisch. Want de huisarts wilde niet komen om het overlijden van mw. vast te stellen. Dus kon de schouwarts van justitie gebeld worden om dit te doen.

Wij moesten ondertussen in de spullen van mevrouw gaan zoeken naar een uitvaartpolis. Want, een andere complicerende factor: mevrouw had geen familie meer. Normaal regelt de familie namelijk dit soort dingen bij zelfstandig wonenende bewoners.

Het zoeken tussen de spullen vond ik erg onprettig. Gelukkig vond P. al snel de polis en hier stond erg veel nuttige informatie in. Namelijk bij wie alles geregeld was en ook dat mw. een testament had opgesteld (precies een jaar geleden overigens). Nadat een ieder ingeschakeld was, moesten we wachten op de schouwarts.

En ondertussen werd ik gebeld dat de dierenambulance gearriveerd was. De dames stelden vast dat het hier inderdaad een duif betrof en pakten hem meteen goed stevig beet om hem mee te nemen. Dus scheet het arme beesie zijn darminhoud over hun handen en mijn vloer heen. Erg bruut. Maar hij reageerde alert, dus hij zou het wel halen, dacht ik zo. Ze gingen hem naar het dierenasiel brengen.
De schouwarts kwam een paar uur later. En inmiddels werd ook bekend aan wie mw. al haar bezittingen had nagelaten.

Het dierenasiel.

Toeval bestaat niet???

Fotozondagavond, thema: portret

Geen portret van mensen. Ik ben te druk met sommige exemplaren ervan om daar nu ook nog een portretje van te maken.

Dieren zijn, hoewel lastiger om te vragen in een bepaalde pose te gaan staan/zitten/liggen/kijken, een stuk makkelijker en ongecompliceerder. Die kijken gewoon, of niet.

Op het hertenkamp waren naast kalkoenen en pauwen (hier ken ik nog een meesterlijke mop over) ook burlende herten. Zondagochtend hoorde ik het burlen voor het eerst in het echt. De ree wilde wel, maar hij twijfelde steeds en deed halfslachtige pogingen. En dat terwijl ze zulke mooie ogen heeft.

“Wat moet je nou met je: zwarte zwanen, witte zwanen mag ik mee naar Engeland varen?” (tis een kinderrijmpje, maar geen zieke geloof ik 😉

Meer portretjes bij:

YvY en zelfs nog één!

MonkeyMind

Capt.Krik

Kootje

Fotozondagavond, thema: portret

Geen portret van mensen. Ik ben te druk met sommige exemplaren ervan om daar nu ook nog een portretje van te maken.

Dieren zijn, hoewel lastiger om te vragen in een bepaalde pose te gaan staan/zitten/liggen/kijken, een stuk makkelijker en ongecompliceerder. Die kijken gewoon, of niet.

Op het hertenkamp waren naast kalkoenen en pauwen (hier ken ik nog een meesterlijke mop over) ook burlende herten. Zondagochtend hoorde ik het burlen voor het eerst in het echt. De ree wilde wel, maar hij twijfelde steeds en deed halfslachtige pogingen. En dat terwijl ze zulke mooie ogen heeft.

“Wat moet je nou met je: zwarte zwanen, witte zwanen mag ik mee naar Engeland varen?” (tis een kinderrijmpje, maar geen zieke geloof ik 😉

Meer portretjes bij:

YvY en zelfs nog één!

MonkeyMind

Capt.Krik

Kootje

Fotozondagavond, thema: portret

Geen portret van mensen. Ik ben te druk met sommige exemplaren ervan om daar nu ook nog een portretje van te maken.

Dieren zijn, hoewel lastiger om te vragen in een bepaalde pose te gaan staan/zitten/liggen/kijken, een stuk makkelijker en ongecompliceerder. Die kijken gewoon, of niet.

Op het hertenkamp waren naast kalkoenen en pauwen (hier ken ik nog een meesterlijke mop over) ook burlende herten. Zondagochtend hoorde ik het burlen voor het eerst in het echt. De ree wilde wel, maar hij twijfelde steeds en deed halfslachtige pogingen. En dat terwijl ze zulke mooie ogen heeft.

“Wat moet je nou met je: zwarte zwanen, witte zwanen mag ik mee naar Engeland varen?” (tis een kinderrijmpje, maar geen zieke geloof ik 😉

Meer portretjes bij:

YvY en zelfs nog één!

MonkeyMind

Capt.Krik

Kootje

Zusje

Het zusje van mijn lieve nieuwe katjes is nog in de aanbieding. Ze heeft een foutje bij haar oog. Maar kan er mee zien en is minstens zo tierig als die van mij. Wie biedt haar een veilig thuis?

Gezinsuitbreiding

Ik hoorde mijn vader en moeder hun adem inhouden toen ik vertelde dat ik gezinsuitbreiding had.
En een harde zucht uitblazen toen ik vertelde dat het hier jonge poesjes betrof. Ik laat maar even in het midden of het van opluchting of juist teleurstelling was.
Het hele weekend staat in het teken van deze blijde gezinsuitbreiding. Ik heb mijn memorycard vol- en de batterijen van de camera al leeggeschoten.
Ze zijn LIEHIEF!!!!!!!
Alleen zijn ze nog naamloos.
Voor diegenen die mee willen denken over namen, wees welkom om te reageren. Enige richtlijnen zijn hierbij van belang: ze zijn driekwart Britse Kortharen, dus ’t leukste vind ik engelse namen. Daarbij is de één met de meer witte kop het mannetje en de ander met meer grijze haartjes op haar hoofd het vrouwtje. Een leuke suggestie is al Earl and Grey.

Baltsende futen

Vroeger had ik een hele tekeningenserie van hoe futen elkaar het hof maakten. Een heel werkstuk had ik er van gemaakt. Prachtig vond ik het en zoooooooo romantisch!

Mijn hele jeugd was ik blij als ik een fuut zag, teleurgesteld als het er echt maar eentje was. Nooit zag ik er twee in volle balts-actie.

Vandaag reed ik met 80 km/u langs het kanaal en zag ik er -eindelijk- twee. Aan het baltsen.

En nergens kon ik stoppen om er even van te genieten.

Baltsende futen

Vroeger had ik een hele tekeningenserie van hoe futen elkaar het hof maakten. Een heel werkstuk had ik er van gemaakt. Prachtig vond ik het en zoooooooo romantisch!

Mijn hele jeugd was ik blij als ik een fuut zag, teleurgesteld als het er echt maar eentje was. Nooit zag ik er twee in volle balts-actie.

Vandaag reed ik met 80 km/u langs het kanaal en zag ik er -eindelijk- twee. Aan het baltsen.

En nergens kon ik stoppen om er even van te genieten.