“Ik ben nooit ziek. Dus als je dan wel een keer wat hebt, dan ben je gelijk invalide.”

Een 82 jarige (zo vertelde hij even later) man met een doorleefd en doorrookt gezicht zat duidelijk op zijn praatstoel in de wachtkamer bij de dokter.

“Ja, nu heb ik wat en dan helpen er geen pillen meer aan. Een heel doosje paracetamol heb ik er al doorheen gejast, maar dat helpt echt niets. Ja, zo gaat dat tegenwoordig he, heb je wat dan moet je gelijk allerlei capsules en pillen slikken. Maar even zien wat die medicijnman vandaag dan weer gaat zeggen.

“Ik heb bij de KNIL gezeten vroeger en toen hadden ze heel andere oplossingen. Malaria kregen we bijna allemaal en het enige medicijn dat er toen was, was kinnine. Maar ja, je houdt die koortsaanvallen je leven lang. Soms word je midden in de nacht wakker en dan leg je in je eigen zweet te baden, maar ja, dat weet je he. Nee, wat echt goed werkte, dat waren rauwe pissebedden. Die at je dan gewoon op en je spoelde na met een borrel. Bleek later dat die pissebedden allemaal een schimmel hadden, waar ze nu antibiotica van maken. Nee, zo gek waren ze vroeger nog niet. In al die derde wereld landen eten ze nog steeds van die insecten. Kakkerlakken en zo.

“Nou, als ik nu een griepje voel opkomen, dan neem ik een kruidenbitter, Berenburg en dan ben ik de volgende dag weer opgeknapt. Dát zouden ze nu in het ziekenfonds moeten doen, een halve liter kruidenbitter. Maar ja.”

“Meneer Molenman, u mag binnenkomen.”

“Oahhhhhhhhhhhh arch……….. ik ben invalide, wat heb ik het aan mijn rug. Nou dokter, ik hoop dat u hier wat tegen heeft!”