Rietjes

We zaten in een Barcelonese geweldige tapasbar. Zo één waar ik me tenminste van voorstel dat ALLE tapasbarren er uit moeten zien. Heerlijke gefrituurde champignons en olijven genomen, niet te veel, want we hadden in een [recentelijk uitgegeven!] boekje gelezen dat je in La Superllesca echt Catelaans kon eten. Op de deur stond dat we pas om 19.30 binnen mochten.

Maar ja.

Het was 6 januari, dus bleef gesloten. Namen ook de telefoon stelselmatig niet op.
Zucht…

Ik wilde eigenlijk liever in die geweldige tapasbar blijven, maar Lief besloot dat we weer op route gingen. Ik onderdrukte een zucht en een uiting van zelfvervloeking omdat ik geweigerd had mijn wandelschoenen mee te nemen, omdat Lief er anders zo mee moest sjouwen op de heenreis en liep braaf mee op mijn hakken. Metro in en uit, “stukjes” lopen en uiteindelijk kwamen we dan in de haven terecht. Hier is een boulevard met proppers van allerlei restaurantjes.

Als ik ergens een grafhekel aan heb, dan zijn het wel die opdringerige ventjes van dat soort restaurants. Eéntje wist het echter goed te vertellen: “ja hoor, wel hebben van alles vegetarisch”. Dus lieten we ons overhalen en namen plaats aan een klein tafeltje bij het raam. “Laten we dan in ieder geval een spaanse drank nemen, ja ok, we nemen een kan sangria”. Kaart bekeken. Bar weinig vega te ontdekken, maar “laten we de vegetarische paella dan maar nemen”.

De sangria werd op tafel gezet en een minuut later kwam de opdringerige vent van buiten hem een stukje verzetten en lage kleurige rietjes er in doen, vlak voor het raam, “want dat  is betere reclame voor ons”. Zucht.

Even later kwamen ze met een pan paella aan en werd ons in gebroken engels gevraagd gezegd bevolen om aan een andere tafel te gaan zitten omdat de paella pan anders niet op tafel zou passen (dat maakten wij er maar van, want de reden kon niet duidelijk gemaakt worden) “Nou nee hoor, wij blijven hier achter de rietjes zitten, dank u beleefd”.

En dan.

Een hap.

Van werkelijk afschuwelijk vies spul.

Nog viezer dan één van de creaties van Lief. – Dit moet ik even uitleggen: Lief kan erg lekker koken en houdt daarbij ook erg van experimenteren (laborant blijft ie toch in hart en nieren) en soms pakt dat echt helemaal verkeerd uit. We noemen dat de “1 op 50”, zoveel keer is het echt niet te vreten van de 50 keer.-

Anyway. We legden demonstratief ons bestek neer. prompt kwam er een spaans sprekende ober die vroeg wat er was. Nog een andere ober werd erbij geroepen en uiteindelijk kwam het opdringerige mannetje van buiten. Die aanbood dat de kok iets helemaal vers vegetarisch zou koken. Nou, sorry, als je dus hiermee toegeeft dat hetgeen je net voorgeschoteld hebt gekregen -dus- niet vers is, dan bekijk je het maar helemaal.

We betaalden de kan sangria (wat!!!!!!!!! 21 euro?!?!?!) en vertrokken naar La Ramblas.

Fastfood smaakt tenminste zoals verwacht naar niets.

2 gedachten over “Rietjes

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.