Verliefd

Al zo lang als ik me kan heugen, was ik steeds verliefd. Dat begon op de peuterspeelzaal al. Er was een jongetje welke licht getint was, anders dan andere jongetjes. Geweldig vond ik dat.  Een paar jaar later zat hij ook bij mij op blokfluitles, waardoor ik niet zo goed lette op wat de meester nu allemaal zei of speelde. Nooit ook maar een woord gewisseld met dat leuke jongetje, ik weet zijn naam niet eens meer. Maar ik ging gráág naar blokfluitles.

De hele lagere school was ik daarna verliefd op Guido. Onbereikbaar was hij en hij vond me geloof ik ook stom. Met tussenpozen was ik ook wel eens verliefd op Marco en Henk, maar ik was gedurende de hele lagere school op Guido.

Mijn broer speelde tennis, dus ik ging vaak kijken naar zijn wedstrijden. Maar als ik eerlijk ben, nu niet echt omdat ik zo geïnteresseerd was in tennis, maar wel in al die leuke jongens op de tennisbaan. Teveel moois voor zo’n verlegen en onbeduidend meisje dat ik toen was.

De middelbare school was ook een hel en hemel tegelijk. Al die oudere, knappe jongens zomaar vrij in de rondte. En nooit zag iemand mij ook maar staan.

Vandaag kwam ik Maarten tegen. Oerverliefd was ik daar ook op. Groot, donker en sterk, echt mijn type. Groot, donker was hij nog steeds, maar ook beginnend kalend. Minder. Maar sommige dingen veranderen nooit: mij zag hij nog steeds niet staan.

3 gedachten over “Verliefd

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.