Een absoluut voordeel van zwanger zijn, is dat je borstpartij een indrukwekkende grootte aanneemt. Zeker in het begin van de zwangerschap kun je met de juiste kleding adembenemende decolletes showen en ik voelde me übersexy en vrouwelijk. Niet dat die borsten aangeraakt mochten worden, de gevoeligheid van die accessoires neemt namelijk met een factor tien toe en geïnteresseerden riskeren bij het bekijken alleen al een welgemikte rechtse hoek.
Op een gegeven moment haalt je buik je ruim bemeten cup f in en dan staan ze niet zo meer in de belangstelling. Maar tegelijkertijd met die buik, o gruwel, vindt er vetophoping plaats. Wel ja, ik heb van nature al brede heupen, daar kan nog wel een laag bij. En waarom ook niet op mijn bovenbenen, kom maar door. En natuurlijk mogen hier ook de putten niet ontbreken om het feest compleet te maken. Een onderkin om het geheel weer in balans te brengen, et voilá: plumpudding-modus is ingeschakeld. Ik maak me heel veel zorgen of het allemaal weer goed gaat komen en durf mezelf nauwelijks in de spiegel te bekijken in naakte toestand. Gelukkig ben ik al wat ouder dus last van striae heb ik niet. Maar de rest…
Vriendlief is echt lief en maakt alleen grapjes als hij ziet dat ik er tegen kan.
Hoe blij werd ik dus vandaag van het artikel op de site van WomenInc, over de “dikke” buik van Kate, daags na de bevallling. En van de Photoshoploze fotoserie van echte vrouwen onderaan het artikel. Natuurlijk, je moet het ook allemaal niet laten slabakken en hangen, maar ook is het echt niet normaal dat je vlak na de bevalling weer zo strak bent als daarvoor (voor zover dat al van toepassing was). Bedankt Kate. Namens alle (a.s.) moeders.