Ik ben een expert in trappen schilderen. Tenminste, daar wil ik op voor staan. Ik vind schilderen leuk. Dus toen de nieuwe studio van F. de L. te H. schilderklaar was, ging ik aan de slag.
Balustradetje op zo’n 3 meter hoogte, dus daar moest een ladder bij.
Ging best een tijdje goed.
Totdat je hem gaat verzetten. De ladder, niet F.
Vrolijk keuvelend stond ik te schilderen, toen de ladder in ene begon te schuiven en ik in een soort vertraagde time-warp terecht kwam. Tijd genoeg om te denken: “ok, dan komt dus straks de ambulance en word ik afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar constateren ze een dwarlaesie die inoperabel is en kom ik voor altijd in een rolstoel. Het zal toch niet.”
Eenmaal beneden lagen mijn benen verward in de traptreden, was de schroefboormachine aan diggelen, de inhoud van mijn verfbakje IN mijn haren terecht gekomen en was ik ook nog boven op een verfblik met pikzwarte verf terechtgekomen.
Maar ik viel gelukkig naast een grote stapel planken en allerhande gereedschap.
Kwam toch weer goed af.
Morgen toch maar even naar de huisarts, want alles, behalve mijn hoofd, doet pijn!