Vandaag was een vermoeiende dag. Maar wel eentje waaraan je een voldaan gevoel overhoudt.In het kader van mijn nieuwe baan als zorgmanager ging ik meelopen met een van de verzorgenden in het verzorgingshuis. Je moet toch weten aan wie, wat en welk proces je precies leiding geeft natuurlijk. Ik kom wel uit de zorgsector, maar altijd van een afstandje. Dus nu ging ik mee de kamers in, bewoners helpen met wassen, aankleden en wat dies meer zij.
Wat ik zag was soms wat minder prettig (ontlasting etc.), soms kreeg ik ideeen hoe het gestroomlijnder zou kunnen, maar meest: ontroerend.
Een oudere dame die de verzorgende even knuffelt als bedankje. De aanblik van een oudere bewoner met magere beentjes in zijn ondergoed. De rimpels in het gezicht van een bewoonster met prachtig wit haar. Een bewoner die ondanks alles toch een grapje kan maken. Een nieuwe bewoonster die de weg kwijt is en op mijn schouder uithuilt dat alles zo vreemd is en dat ze bang is om fouten te maken.
Een bewoner die verdrietig is om zijn maatje (een medebewoner) die gisteren overleden is.
Dat doet me toch wel wat.
En doet me inzien dat ik de juiste beslissing heb genomen om een carierre switch te maken.

Vandaag was een vermoeiende dag. Maar wel eentje waaraan je een voldaan gevoel overhoudt.In het kader van mijn nieuwe baan als zorgmanager ging ik meelopen met een van de verzorgenden in het verzorgingshuis. Je moet toch weten aan wie, wat en welk proces je precies leiding geeft natuurlijk. Ik kom wel uit de zorgsector, maar altijd van een afstandje. Dus nu ging ik mee de kamers in, bewoners helpen met wassen, aankleden en wat dies meer zij.
Wat ik zag was soms wat minder prettig (ontlasting etc.), soms kreeg ik ideeen hoe het gestroomlijnder zou kunnen, maar meest: ontroerend.
Een oudere dame die de verzorgende even knuffelt als bedankje. De aanblik van een oudere bewoner met magere beentjes in zijn ondergoed. De rimpels in het gezicht van een bewoonster met prachtig wit haar. Een bewoner die ondanks alles toch een grapje kan maken. Een nieuwe bewoonster die de weg kwijt is en op mijn schouder uithuilt dat alles zo vreemd is en dat ze bang is om fouten te maken.
Een bewoner die verdrietig is om zijn maatje (een medebewoner) die gisteren overleden is.
Dat doet me toch wel wat.
En doet me inzien dat ik de juiste beslissing heb genomen om een carierre switch te maken.