Woord

Op de weg van de trein naar mijn werk kom ik zo ongeveer één keer per maand een wat oudere man tegen met een stapel folders. “Ontwaakt” staat op de voorkant.

Op zich een goede tip, ik ben altijd wat aan de moeie kant zo ’s ochtends vroeg, maar dat wordt er natuurlijk niet mee bedoeld.

Deze man heeft namelijk een missie. Zo veel mogelijk mensen weten te overtuigen dat zijn geloof het enige juiste geloof is in de wereld. En hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Omdat de man zo’n goeiige uitstraling heeft, blijf ik elke keer erg beleefd vertellen dat ik geen interesse heb. Ook zal ik niet, net als op mijn 18e, een discussie gaan beginnen over de hypocrisie van bepaalde geloofsbelijdenaars. [Een kwartier of langer stond ik toen te praten over de aflaten in de Middeleeuwen, de Dode Zeerollen die geheim moesten blijven, als ik in India geboren was, dan moest ik boedhist of Mohammedaanse worden etc etc. De Jehova’s Getuigen dropen toen af en ze zijn nooit meer aan de deur geweest.]

Nee, deze keer houd ik mijn mond en vermaak me iedere dag met dit blog.

Zeker. Religious people are funny. 

9 gedachten over “Woord

  1. Jesca

    Toen ik 18 was, oh nee, 19, ben ik ingegaan op het aanbod van een koppel Mormonen om bij mij thuis (op mijn studentenkamer) te praten over hun geloof. Ze zouden drie keer komen, maar na twee keer vonden ze het wel welletjes. Ik vond het heel interessant, maar blijkbaar zaten zij niet zo te wachten op mijn kennis over boeddhisme, krishna-beweging, en algemene filosofietjes over ‘wat is waarheid’ waar ik een leuke discussie over wilde voeren. Jammer hoor.

  2. Jesca

    Toen ik 18 was, oh nee, 19, ben ik ingegaan op het aanbod van een koppel Mormonen om bij mij thuis (op mijn studentenkamer) te praten over hun geloof. Ze zouden drie keer komen, maar na twee keer vonden ze het wel welletjes. Ik vond het heel interessant, maar blijkbaar zaten zij niet zo te wachten op mijn kennis over boeddhisme, krishna-beweging, en algemene filosofietjes over ‘wat is waarheid’ waar ik een leuke discussie over wilde voeren. Jammer hoor.

  3. Jesca

    Toen ik 18 was, oh nee, 19, ben ik ingegaan op het aanbod van een koppel Mormonen om bij mij thuis (op mijn studentenkamer) te praten over hun geloof. Ze zouden drie keer komen, maar na twee keer vonden ze het wel welletjes. Ik vond het heel interessant, maar blijkbaar zaten zij niet zo te wachten op mijn kennis over boeddhisme, krishna-beweging, en algemene filosofietjes over ‘wat is waarheid’ waar ik een leuke discussie over wilde voeren. Jammer hoor.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.