Vanaf mijn jeugd heb ik een bepaalde vorm van ontzag en respect voor bepaalde autoriteiten als overheidsinstanties. Zij hebben immers toegang tot de laatste inzichten, zijn onafhankelijk, houden hun vakliteratuur bij en kunnen deze vertalen naar de praktijk, zodat ze op nieuwe ontwikkelingen kunnen inspringen door goede en doordachte adviezen te geven aan  burgers. Dus ik had er geen problemen mee om naar het consultatiebureau te gaan, deze geven vast goede adviezen aan verse en vaak onzekere ouders.
Ons meisje is een beetje aan de kleine kant. Vinden de medewerkers van het consultatiebureau. “Kijk maar, ze zit nu onder het gemiddelde van de groeicurve”. Dus moet ik niet over twee maanden terug komen, maar over een maand. Om nog een keer te meten en te wegen. Daar groeit ze vast harder van ja. “Ja, eigenlijk is deze groeicurve voor flesgevoede baby’s en we zien vaak dat borstgevoede babies niet aan de curve voldoen”.
Ho stop de tijd.
Het consultatiebureau adviseert borstvoeding te geven en legt de baby’s dan langs de meetlat van flesgevoede baby’s? Wat voor signaal geef je daarmee af? Dat flesvoeding stiekem toch de norm is?
Eenmaal thuis ging ook vriendlief zich zorgen maken over het gewicht en de lengte. “Moet er niets bijgegeven worden?”. De wanhoop nabij, want je gaat je toch zorgen maken, nam ik contact op met een vriendin. De me gelukkig wees op de groeicurven van de WHO, de Wereld Gezondheids Organisatie. In deze curves zijn beide groepen kinderen opgenomen. En valt onze dochter gelukkig in een groen veilig gebied.
In januari nog maar wel een keer extra naar het consternatiebureau, dan kan ik mooi weer nieuwe gegevens aan mijn eigen grafiekje toevoegen.
En helaas, de adviezen van dat bureau ga ik vanaf nu helaas toch met een korreltje zout nemen, in ieder geval ga ik zelf ook goed zoeken naar literatuur en zo.