Een zacht knetterend geluid, een baby die ingespannen kijkt en een bepaald aroma stijgt op. Tegelijkertijd voel ik iets warms op mijn arm. De hoogste tijd om eens te zien of alles nog kits is achter de rits.
Eenmaal op het verschoonkussen kijk ik naar een grote chaos, waarbij het onoverkomelijk is dat het een nog grotere smeerboel wordt dan het nu al is. De baby lacht nu voluit en kraait vrolijke geluidjes. Ja ja, alles prima, maar hoe krijg ik jou uitgekleed zonder dat je weer opnieuw in bad moet? Je bent er vanochtend nog geweest ja!
Reukorgaan uitschakelend probeer ik er zonder al te veel kleerscheuren van af te komen. Met grote washand en natte doekjes komen we gelukkig een heel end. Nieuwe kleren uitgezocht: zal ik dat met dat combineren, nee laat ik maar dit doen. Al gauw blijkt de nutteloosheid van die actie. Het enige frisse aan de nieuwe romper is het friszuur van de maaginhoud van de baby. En uiteindelijk heeft ze een setje aan dat niet combineert, maar wel schoon is. Voor hoe lang, dat mag Joost weten, maar in mijn armen heb ik een baby met een glimlach van oor tot oor.