Net op het nippertje mocht ik mee.
“Natuurlijk mag je mee, hoe meer in 1 keer, hoe beter natuurlijk”, was het antwoord op mijn opgeluchte uitroep.
Twee glimoogjes tussen heel wat bruinverweerde rimpels keken me wat verbaasd aan na mijn vraag hoe het is om op een pontje te werken.
“Nou, dat was vroeger wel beter hoor, toen was het pontje nog van de gemeente Akersloot. Toen kon je nog wel eens wat onderhoud gedaan krijgen aan deze oude pont. Het valt nu onder het Waterschap. Die mensen hebben alleen verstand van water en niet van het onderhouden van een pontje.
Ach ja, meissie, het is wel en niet leuk. Niet Leuk is ’t om zo’n oude pont te besturen en Wel Leuk zijn de mensen. Er is er altijd wel eentje in voor een praatje en op zomerdag is het ook altijd erg gezellig met alle dagjesmensen”.
De pont was inmiddels al aan de overkant aangekomen, maar lag al een tijdje stil te wachten totdat zijn bestuurder was uitgesproken. De auto’s voor mij wachtten ook geduldig.
Ik betaalde de man en hij deed de slagboom weer open.
Bij het afrijden tikte hij nog even tegen het dak van mijn auto en zwaaide me na